Polonijny Portal Medyczny
    • Search for:
    12maj, 2023
    Cudowny lek? Dlaczego gwiazdy Hollywood tak szybko tracą wagę?

    Ozempic jest lekiem stosowanym w leczeniu otyłości u osób dorosłych w połączeniu z dietą i aktywnością fizyczną. Lek ten zawiera semaglutydę, która działa na receptory glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) w organizmie. Ozempic pomaga zmniejszyć apetyt i kontrolować poziom cukru we krwi poprzez zwiększenie wydzielania insuliny i zmniejszenie wydzielania glukagonu.

    Przeciwskazania do stosowania Ozempicu to między innymi: cukrzyca typu 1, ciąża, karmienie piersią, choroby tarczycy, choroby trzustki, choroby układu sercowo-naczyniowego oraz nadwrażliwość na składniki leku. Wśród zalet stosowania Ozempicu należy wymienić skuteczność w leczeniu otyłości, zmniejszenie ryzyka chorób sercowo-naczyniowych oraz ułatwienie utrzymania zdrowej masy ciała.

    Jednym z bardziej znanych przypadków stosowania Ozempicu jest aktorka Rebel Wilson, która w ciągu ostatnich kilku miesięcy straciła na wadze około 30 kg stosując ten lek, łącznie z dietą i ćwiczeniami fizycznymi. Jednakże, należy pamiętać, że skuteczność leku może być różna u różnych osób, a jego stosowanie powinno być konsultowane z lekarzem oraz łączone z innymi metodami walki z otyłością, takimi jak dieta i aktywność fizyczna.

    Lekarze mają różne opinie na temat kuracji lekiem Ozempic w walce z otyłością. Z jednej strony, wiele badań klinicznych wykazało, że lek ten jest skuteczny w zmniejszaniu masy ciała i poprawie zdrowia pacjentów z otyłością, co może przekładać się na zmniejszenie ryzyka chorób takich jak cukrzyca, choroby serca czy nadciśnienie. Z drugiej strony, nie jest to lek bezpieczny dla każdego pacjenta i wymaga ostrożnego monitorowania przez lekarza.

    Niektórzy lekarze uważają, że lek Ozempic może być pomocny w leczeniu otyłości u pacjentów, u których inne metody nie przyniosły oczekiwanych efektów. Inni z kolei zwracają uwagę na to, że lek ten może powodować skutki uboczne, takie jak nudności, wymioty, biegunki czy bóle brzucha, a także nie ma jeszcze wystarczającej ilości badań dotyczących jego długoterminowego bezpieczeństwa.

    Niektórzy znani ludzie, takie jak Adele czy Khloé Kardashian, miały publicznie wyznać, że stosowały lek Ozempic w walce z otyłością, co przyciągnęło uwagę mediów i opinii publicznej. Jednakże, to nie powinno być traktowane jako zachęta do stosowania leku bez konsultacji z lekarzem, który dokładnie oceni sytuację pacjenta i dobierze odpowiednie leczenie, włączając w to lek Ozempic, tylko wtedy, gdy uzna to za bezpieczne i skuteczne w danym przypadku.

    Źródło: https://www.medonet.pl/leki-od-a-do-z/odchudzanie,tiktok-oszalal-na-punkcie-tego-leku–stosuje-go-nawet-elon-musk–lekarze-sa-przerazeni,artykul,61356278.html

    12maj, 2023
    Nowatorska terapia leczenia tarczycy u nienarodzonych

    W Uniwersyteckim Centrum Zdrowia Kobiety i Noworodka WUM w Warszawie urodził się pierwszy chłopiec, który został leczony prenatalnie z powodu wrodzonej ciężkiej niedoczynności tarczycy. Chłopiec rozwijał się z dużym wolem, który skutecznie udało się wyleczyć dzięki nowatorskiej metodzie terapii.

    Leczenie tarczycy u dzieci zależy od jak najwcześniejszego rozpoznania choroby oraz wprowadzenia systematycznego leczenia. W przypadku dzieci objawy chorób tarczycy nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka.

    W Uniwersyteckim Centrum Zdrowia Kobiety i Noworodka WUM wdrożono nową metodę terapii, która pozwoliła na wyleczenie chłopca jeszcze przed narodzeniem. Profesor Mirosław Wielgos podzielił się radosną nowiną i obserwacjami leczenia tarczycy w trakcie ciąży. Leczenie prenatalne polegało na podawaniu hormonu – tyroksyny – bezpośrednio do płynu owodniowego. Po wielu zabiegach objawy szczęśliwie ustąpiły, a chłopczyk urodził się zdrowy, bez śladów wola. Taka metoda leczenia dzieci to nowość, która daje nadzieję dla przyszłych małych pacjentów.

    Jest to ogromny sukces nowatorskiej metody terapii, którą wdrożono w klinice i prowadziła wraz z zespołem dr hab. med. Marzena Dębska. Dzięki pracy lekarzy i ich badaniom wkrótce możliwe będzie pomoc większej ilości pacjentów.

    Prof. Marzena Dębska jest autorką wielu publikacji dotyczących leczenia chorób tarczycy u płodów, opublikowała również nowoczesne normy wielkości tarczycy, które służą diagnozowaniu chorób tarczycy u płodów oraz monitorowaniu leczenia.

    Źródło: https://dziendobry.tvn.pl/gorace-tematy/sukces-polskich-lekarzy-wyleczyli-dziecko-przed-narodzeniem-6068301

    11maj, 2023
    Dobre, bo z Polski. Rośliny o wyjątkowych właściwościach

    W Polsce jest wiele roślin, które posiadają właściwości zdrowotne, ale trudno wskazać jedną, która byłaby najlepsza. Jedną z takich roślin jest na przykład dziurawiec zwyczajny, który od wieków stosowany jest w medycynie ludowej jako środek przeciwdepresyjny, uspokajający oraz przeciwzapalny. Dziurawiec zawiera substancje o działaniu antydepresyjnym, które mogą wpływać na poprawę samopoczucia.

    Inną rośliną o działaniu leczniczym jest aronia, która posiada duże ilości witaminy C, antocyjanów i flawonoidów. Aronia wspiera układ odpornościowy, reguluje poziom cukru we krwi oraz działa przeciwzapalnie. Znana jest również z właściwości antyoksydacyjnych, które chronią organizm przed działaniem wolnych rodników.

    Kolejną rośliną o dużych właściwościach leczniczych jest pokrzywa zwyczajna. Zawiera wiele cennych składników, takich jak witaminy, minerały, flawonoidy i krzemionkę. Pokrzywa posiada właściwości moczopędne, oczyszczające organizm z toksyn, a także wpływa korzystnie na skórę i włosy.

    W medycynie ludowej te rośliny były stosowane już od wieków. Współcześnie lekarze również doceniają ich właściwości lecznicze i w niektórych przypadkach zalecają stosowanie ich jako suplementów diety lub leków roślinnych. Jednak przed rozpoczęciem stosowania jakiejkolwiek rośliny warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, aby upewnić się, że nie będzie to kolidować z innymi lekami lub nie będzie miało niepożądanych skutków ubocznych.

    Źródło: https://www.wodr.poznan.pl/doradztwo/produkcja-roslinna/najlepsze-polskie-ziola

    https://www.medme.pl/artykuly/aronia-wlasciwosci-lecznicze-i-odzywcze,69364.html

    11maj, 2023
    Laboratoryjne rewolucje Edmunda Biernackiego

    Edmund Biernacki był polskim lekarzem i bakteriologiem, który żył w latach 1866-1911. Jego najważniejszym osiągnięciem było odkrycie reakcji Biernackiego, znanej także jako OB (od pierwszych liter nazwiska odkrywcy).

    Reakcja Biernackiego polega na wykrywaniu zwiększonej ilości białek ostrej fazy (m.in. fibrynogenu, C-reaktywnego białka, haptoglobiny) w surowicy krwi pacjentów z chorobami zapalnymi. Biernacki zauważył, że w takich przypadkach pojawiają się charakterystyczne zmiany w surowicy, w tym wzrost stężenia białek ostrej fazy. Zjawisko to jest wynikiem reakcji tych białek z dodanym do surowicy węglanem sodu i jest mierzone poprzez zmianę stopnia mętności roztworu.

    OB jest dziś jednym z podstawowych badań laboratoryjnych wykorzystywanych do diagnozowania chorób zapalnych, takich jak zapalenie stawów, choroby autoimmunologiczne, zapalenia płuc czy choroby układu moczowego. Reakcja ta jest łatwa do przeprowadzenia i stosunkowo tania, a jej wynik stanowi ważny wskaźnik chorób zapalnych i infekcyjnych.

    Odkrycie reakcji Biernackiego było przełomowym osiągnięciem w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej i umożliwiło szybsze i bardziej precyzyjne diagnozowanie wielu chorób.

    Źródła:

    https://zdrowie.wprost.pl/choroby/10674988/sukcesy-w-medycynie-polscy-lekarze-i-ich-przelomowe-dzialania.html

    https://pl.wikipedia.org/wiki/Edmund_Biernacki

    10maj, 2023
    Rafał Józef Czerwiakowski – ojciec polskiej chirurgii

    24 października 1743 r. pod Pińskiem na Polesiu urodził się się Rafał Józef Czerwiakowski, lekarz, filozof, uznany za ojca chirurgii polskiej. Pierwsze nauki zdobywał w szkole oo. pijarów w Pińsku, a po jej zakończeniu postanowił wstąpić do tego zakonu; w 1765 r. złożył śluby zakonne i podjął pracę w aptece klasztornej, co rozbudziło jego zainteresowania medycyną. W 1771 r. rozpoczął studia medyczne w Rzymie.

    W 1776 r. uzyskał dyplom doktora medycyny i filozofii. Przez następne trzy lata praktykował w Rzymie w Szpitalu Św. Ducha in Saxia. Następnie dokształcał się, zwiedzając ośrodki medyczne w Neapolu, Bolonii, Padwie, Wiedniu, Paryżu i Berlinie. Odbył tam gruntowne studia z zakresu położnictwa. Do kraju wrócił w 1779 r. i dzięki staraniom Hugona Kołłątaja został mianowany profesorem anatomii, chirurgii i położnictwa w Szkole Głównej Koronnej w Krakowie.

    W 1779 roku Rafał Czerwiakowski został mianowany profesorem chirurgii w Uniwersytecie Jagiellońskim. 16 września tegoż roku ogłosił historyczny w dziejach Wydziału Lekarskiego wykład dla profesorów pt. „Wywód o narzędziach cyrulickich”; było to równoznaczne z objęciem przez niego pierwszej na ziemiach polskich katedry chirurgii, a on sam został pierwszym polskim profesorem chirurgii. Klinika Chirurgiczna mieściła się w owym czasie w pojezuickim budynku Kolegium Św. Barbary przy Małym Rynku i była częścią pierwszego w Polsce szpitala akademickiego (klinicznego). Po kilku latach przeniesiono tę klinikę do Szpitala Św. Łazarza (obecnie w budynku tym mieści się Klinika Dermatologii).

    Napisał pierwszy polski podręcznik chirurgii pt. „Narządu opatrzenia chirurgicznego cześć I-VI”. Zajmował się nie tylko kształceniem chirurgów, ale i problemami związanymi z etyką zawodową. Był autorem broszury pt.: „Dyssertacya o szlachetności, potrzebie i użyciu chirurgii…”, w której omawia warunki pracy dobrego chirurga. Został słusznie nazwany „ojcem chirurgii polskiej”. Oprócz profesury krakowskiej, jako najwybitniejszy w owym czasie chirurg i położnik, został też nadwornym lekarzem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

    Miał też olbrzymie zasługi w dziedzinie położnictwa. Zorganizował oddział położniczy i szkołę dla akuszerek odbierających porody w domu. Był przeciwny odbieraniu porodów przez nie przeszkolone kobiety.

    Jako gorący patriota uczestniczył aktywnie w życiu społecznym i politycznym tamtej epoki. Choroba skłoniła go do rezygnacji z katedry, ale nie do rezygnacji z pracy naukowej. Zmarł na gruźlicę 5 sierpnia 1816 roku w Krakowie.

    Źródło: http://www.pai.media.pl/pai_wiadomosci.php?id=17217

    10maj, 2023
    Pionierska operacja przeszczepu dłoni w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu

    Zespół chirurgów z Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu przeprowadził pierwszy na świecie przeszczep dłoni u pacjenta, który urodził się bez tej kończyny. Operacja trwała 13 godzin i zakończyła się sukcesem. Pacjent, 32-letni Piotr z Zamościa, mógł już poruszać palcami przeszczepionej dłoni zaraz po zabiegu. Lekarze jednak podkreślają, że na pełne efekty trzeba poczekać aż pół roku, gdyż proces rehabilitacji i adaptacji pacjenta do przeszczepionej dłoni jest długi i wymaga czasu.

    Przeszczep kończyny u pacjenta urodzonego bez niej to pionierska operacja, która zapisała się na kartach historii medycyny w 2016 roku. Dotychczas przeszczepiano kończyny górne u pacjentów, którym ręce amputowano. W przypadku pacjenta z Wrocławia, który urodził się bez lewej dłoni, lekarze musieli zmierzyć się z dodatkowymi trudnościami, takimi jak zanik mięśni ręki czy brak czynnego obiegu krwi.

    Chirurdzy, którzy przeprowadzili tę niezwykłą operację, byli doskonale przygotowani. Lekarze z Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu realizują program transplantacji kończyn, a dr Adam Domanasiewicz, kierownik zespołu, ogłosił w telewizji, że szuka chętnych do przeszczepu. Piotr z Zamościa zgłosił się w listopadzie i został poddany operacji w grudniu. Obecnie czeka go długa rehabilitacja, ale lekarze są pełni optymizmu co do przyszłych rezultatów i sprawności pacjenta.

    Źródło: https://portal.abczdrowie.pl/wroclawscy-chirurdzy-dokonali-niemozliwego

    9maj, 2023
    Sukces polskich medyków. Opisali dziesiąty przypadek zespołu Ogdena na świecie 

    Zespół Ogdena to bardzo rzadka choroba genetyczna, która dotyka tylko kilka osób na świecie. Naukowcy z Polski z Katedry i Kliniki Neurologii Dziecięcej Wydziału Nauk Medycznych Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach przeprowadzili badania nad jednym z największych na świecie zbiorów informacji o tej chorobie i opisali dziesiąty przypadek.

    Ich badania przyczyniły się do znacznie większego zrozumienia choroby i mogą pomóc w lepszej diagnozie i leczeniu pacjentów z zespołem Ogdena. W ramach swoich badań naukowcy skupili się na analizie mutacji w genie NAA10, które są związane z chorobą.

    Dzięki tej pracy udało się dokładniej opisać objawy zespołu Ogdena i potwierdzić wcześniejsze hipotezy na temat choroby. Odkrycia te otwierają nowe perspektywy dla dalszych badań nad tym rzadkim zespołem i mogą przyczynić się do znalezienia skuteczniejszych metod leczenia.

    Pacjentem było niemowlę, chłopiec urodzony w 39 tygodniu ciąży. Jego matka była zdrowa. Lekarze stwierdzili ubytek mięśniowej przegrody międzykomorowej, przetrwały otwór owalny, lejkowatą klatkę piersiową, stopę końsko-szpotawą oraz hipotonię osiową. Po testach genetycznych wykazali zespół Ogdena. Pacjent zmarł w wieku 10 miesięcy.

    Jak podkreśla prof. Małgorzata Krajewska-Walasek: „Dzięki diagnozie polskiego pacjenta wykazaliśmy, że u osób z zespołem Ogdena występować mogą także choroby płuc o znacznym nasileniu, stanowiące nawet większe zagrożenie dla życia, niż częściej opisywane w literaturze zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego. To ważna informacja dla kolejnych zespołów klinicystów i diagnostów z całego świata, które w przyszłości zajmować się będą tym schorzeniem” (cyt. za pulsmedycyny.pl).

    Źródło: https://pulsmedycyny.pl/sukces-polskich-naukowcow-i-lekarzy-opisali-10-ultrarzadki-przypadek-zespolu-odgena-1172527

    9maj, 2023
    Polak, który odkrył witaminy

    Kazimierz Funk był polskim biochemikiem, który żył w latach 1884-1967. Funk jest znany przede wszystkim jako odkrywca witamin. Jego badania nad tymi związkami rozpoczęły się pod koniec XIX wieku, a ich kulminacją było odkrycie witaminy B1 (tiaminy) w 1912 roku.

    Witaminy to związki organiczne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, których organizm nie potrafi sam syntetyzować w wystarczającej ilości. Funk postawił hipotezę, że choroby, takie jak szkorbut (choroba wynikająca z braku witaminy C) i pelagra (choroba wynikająca z braku witaminy B3), są spowodowane brakiem nieznanych substancji odżywczych. Funk nazwał te substancje „witaminami” (skrócona forma od „vital amines”), ponieważ początkowo myślał, że są to związki zawierające aminokwasy.

    Funk przeprowadził szereg badań nad różnymi substancjami, które mogłyby stanowić witaminy. W końcu, w 1912 roku, udało mu się izolować związek chemiczny, który uleczał chorobę beri-beri (choroba wynikająca z braku witaminy B1). Funk nazwał ten związek „tiaminą” (lub witaminą B1). Odkrycie to było przełomowe, ponieważ pokazało, że choroby wynikające z niedoboru witamin mogą być wyleczone poprzez suplementację odpowiednimi związkami.

    Odkrycie witamin przez Kazimierza Funka miało duże znaczenie dla rozwoju medycyny i żywienia. Dzięki niemu udało się zrozumieć, jak ważne są witaminy dla prawidłowego funkcjonowania organizmu i jakie skutki niedoboru mogą mieć dla zdrowia.

    Źródła:

    https://zdrowie.wprost.pl/choroby/10674988/sukcesy-w-medycynie-polscy-lekarze-i-ich-przelomowe-dzialania.html

    https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Funk

    8maj, 2023
    prof. Zbigniew Religa – pionier polskiej kardiochirurgii

    14 lat temu zmarł wybitny polski kardiolog i prekursor transplantacji serca w Polsce, profesor Zbigniew Religa.

    5 listopada 1985 roku, kardiochirurg Zbigniew Religa przeprowadził pierwszy w Polsce udany zabieg przeszczepienia serca. Operacja była przełomem w polskiej medycynie. W młodości nie planował, że zostanie lekarzem. Rozważał podjęcie studiów filozoficznych lub na dziennikarstwie.

    Profesor Religa wspominał: „Po raz pierwszy pobraliśmy bijące jeszcze serce, wbrew dużemu oporowi ze strony środowiska lekarskiego. Wcześniej przeprowadzano wprawdzie w Polsce przeszczepy nerek, ale organy te pobierano wyłącznie od osób, których serce przestało już pracować. Uważano bowiem, że człowiek, którego serce bije, jest wciąż żywy”.

    1985 rok był przełomowy nie tylko ze względu na udaną operację. Właśnie wtedy po raz pierwszy w Polsce zebrała się komisja, która miała orzec śmierć mózgu. Także po raz pierwszy w kraju powołano się na ten termin medyczny jako podstawę do uznania śmierci człowieka. Religa musiał liczyć się także z oporami natury moralnej. O rozmowie z matką dawcy wspominał: „To było ogromne przeżycie – i dla mnie, i dla niej. Miała być w końcu pierwszą taką matką w Polsce”.

    Profesor wybór medycyny jako kierunku studiów zawdzięczał w dużym stopniu decyzji rodziców, którzy przypilnowali młodego Zbigniewa, aby zdał egzamin maturalny z dobrym wynikiem. Sam Religa bardziej niż medycyną, biologią czy chemią interesował się filozofią. Nosił się nawet z zamiarem studiowania tego kierunku.

    Podobnie mniej znane są późniejsze – po pierwszym przeszczepieniu serca – wielkie osiągnięcia Zbigniewa Religi . Pozostał pionierem polskiej kardiochirurgii, wykonując po raz pierwszy w kraju przeszczep płuc i serca (1986) oraz przeprowadzając zabiegi leczenia przewlekłej zatorowości płucnej (1990). W 1988 roku z jego inicjatywy powstała Pracownia Sztucznego Serca Śląskiej Akademii Medycznej. W roku 1991 stworzył prototyp sztucznego serca i zastawki biologicznej.

    Źródło: http://www.pai.media.pl/pai_wiadomosci.php?id=25667

    7maj, 2023
    Odkurzacz kontra zakrzepica

    Lekarze z Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Lublinie przeprowadzili pierwszą w Polsce operację usunięcia skrzepu przy użyciu „odkurzacza” w żyłach. Metoda ta nazywa się rheolytic thrombectomy i pozwala na usunięcie skrzepów z żył bez konieczności stosowania dużej ilości leków przeciwzakrzepowych.

    Dziennik Wschodni przytacza wypowiedź doktora Jana Jakuba Kosika, zastępcę kierownika Klinik Chirurgii Naczyniowej i Angiologii SPSK 1 w Lublinie: Najgorszą konsekwencją zakrzepicy jest zatorowość płucna. Ale są też inne. Przetrwała zakrzepica w dużych żyłach wywołuje obrzęki kończyn, które mogą się utrzymywać do końca życia, powodujące zmiany skórne prowadzące do niegojących się owrzodzeń. W związku z tym jakość życia chorych zdecydowanie ulega pogorszeniu. Leczenie opiera się często na farmakoterapii ale ta nie jest możliwa we wszystkich przypadkach. Zabiegi udrożnienia żył głębokich wykonywane są w Polsce od około 10 lat. To leczenie inwazyjne i nie każdy pacjent może być do niego zakwalifikowany. Kilka miesięcy temu do użytku w Europie dopuszczone zostało urządzenie, które odsysa skrzeplinę. Od dwóch tygodni korzystamy z niego w naszym szpitalu.

    W artykule opisano przypadek pacjenta, który po operacji udawał się do domu zaledwie kilka dni później, co świadczy o skuteczności i bezpieczeństwie tej nowej metody leczenia zakrzepów krwi. Zakrzepica żył głębokich, według statystyk, dotyczy jednej osoby na tysiąc, przy wśród pacjentów przeważają kobiety.

    https://www.dziennikwschodni.pl/zdrowie/odkurzacz-w-zyle-pacjenta-lekarze-z-lublina-operuja-tak-pierwsi-w-polsce,n,1000321644.html