Polonijny Portal Medyczny
    • Search for:
    28lut, 2024
    Anetodermia – czym jest? Jakie są jej objawy i sposoby leczenia?

    Zanik plamisty skóry, czyli anetodermia jest bardzo rzadką chorobą. Może ona wystąpić u osób w każdym wieku, choć z reguły najczęściej dotyka młodych dorosłych.

    Anetodermia to bardzo rzadka choroba dermatologiczna, której charakterystycznymi objawami są okrągłe lub owalne, ostro odgraniczone ogniska ścieńczałej skóry wielkości kilku milimetrów. Specyficzne zmiany skórne występować mogą zarówno pojedynczo, jak i w postaci rozsianej lub skupionej na niewielkim obszarze ciała. Skóra w miejscach dotkniętych chorobą jest bardzo cienka i delikatnie pomarszczona, dodatkowo widoczne są naczynka krwionośne, a niekiedy też może uwypuklać się tkanka tłuszczowa.

    Chorobę rozpoznać można w każdym wieku, jednak większość osób u których wykryto schorzenie stanowią łodzi dorośli. Wyróżnia się anetodermię pierwotną i wtórną, przy czym pierwsza z nich występuje niezwykle rzadko. Przyczyny wystąpienia pierwotnej anetodermii nie są znane, zaś za jej mechanizmy patogenetyczne uważa się nieprawidłowości syntezy elastyny lub fibryny, uwalnianie lub aktywację elastaz bądź innych enzymów macierzy z komórek zapalnych, albo fagocytozę włókien elastynowych. Z kolei wśród przyczyn anetodermii wtórnej wymienia się głównie zmiany skórne występujące w efekcie przebytych chorób, w tym m.in. zmiany anetodermiczne powstałe w wyniku gojących się ran po wykwitach występujących w przypadku ospy wiecznej lub półpaśca, czy też wystąpienia ognisk anetodermicznych w miejscu ustępujących zmian tocznia rumieniowatego układowego, ziarniniaka grzybiastego, a także w przebiegu mastocytoz. W medycznym ujęciu wyróżnia się też kilka grup anetodermii, między innymi odmianę Jadassohna, Pellizariego czy Schweningera, czy Buzziego.

    W przypadku pojawienia się zmian wskazujących na anetodermię należy skonsultować się z dermatologiem. Wystąpienie choroby rozpoznaje się na podstawie wyników badania histopatologicznego biopsji ze zmiany skórnej. Obecnie nie ma jednej skutecznej metody leczenia, którą zaleca się w przypadku wystąpienia anetodermii, tę rzadką chorobę na ten moment leczy się głównie objawowo.

    Źródło: Medycyna Praktyczna

    26lut, 2024
    W Polsce działa pierwszy Shock Team, który ratuje pacjentów we wstrząsie kardiogennym

    Pierwszy w Polsce Shock Team, czyli zespół lekarzy różnych specjalizacji, zajmujących się nagłymi przypadkami pacjentów we wstrząsie kardiogennym z powodzeniem działa w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu.

    Ratowanie pacjenta we wstrząsie kardiogennym, gdy nagle pojawia się wiele chorób jest ogromnym wyzwaniem, wymagającym natychmiastowej i wieloaspektowej reakcji lekarzy. W sytuacji, gdy po zawale pacjent dostaje wstrząsu kardiogennego sytuacja jest ciężka i wymaga niezwłocznej, wszechstronnej reakcji wielu specjalistów z różnych dziedzin medycyny.

    Właśnie w odpowiedzi na tę potrzebę powstała idea Shock Teamu, czyli zespołu lekarzy wielu różnych specjalności, którzy w nagłych przypadkach zajmują się pacjentami we wstrząsie kardiogennym. W takim zespole współpracują m.in. kardiolodzy, kardiochirurdzy, anestezjolodzy i inni medycy. Koncepcja Shock Teamu początkowo pojawiła się w USA, zaś po ponad roku stosowania jej we wrocławskim szpitalu widać, że efekty są imponujące, gdyż udało się uratować wielu pacjentów.

    Co prawda odsetek zawałów kończących się wstrząsem kardiogennym wynosi od pięciu do dziesięciu procent, niemniej jednak ryzyko utraty życia osób dotkniętych skomplikowaną przypadłością jest znacznie wyższe, dlatego też tak ważna jest walka o ich uratowanie. W momencie wystąpienia wstrząsu Shock Team zbiera się w trybie natychmiastowym, kompleksowo oceniając każdy aspekt stanu zdrowia pacjenta i podejmuje decyzję dotyczącą ścieżki postępowania, co daje możliwość kompleksowo skoordynowanej opieki już od samego początku, zwiększając skuteczność leczenia.

    Wrocławska placówka jest pierwszym ośrodkiem w Polsce, w którym funkcjonuje Shock Team. Medycy tworzący zespół szkolą także kolegów z innych ośrodków, którzy chcą wprowadzić podobny system współpracy w swoich placówkach.

    źródło: PAP

    22lut, 2024
    Nowy sposób regulacji poziomu żelaza w organizmie opracowany przez polskie badaczki

    Polskie badaczki z Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie opracowały nową metodę regulacji poziomu żelaza w organizmie, która ma wspomóc kontrolowanie tego ważnego dla ludzkiego zdrowia pierwiastka.

    Odpowiedni poziom żelaza jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, pierwiastek ten ma wpływ między innymi na wzrost i regenerację tkanek, odporność organizmu, pracę mięśnia sercowego, czy prawidłowego funkcjonowania mięśni. Jego niedobór może prowadzić m.in. do przewlekłego zmęczenia, jednak zarówno deficyt, jak i nadmiar żelaza w organizmie mogą mieć szkodliwy wpływ na narządy generując ich uszkodzenia lub rozwój chorób. Niedobór żelaza jest jednym z ważniejszych wyzwań współczesnych wyzwań zdrowotnych, gdyż anemia spowodowana deficytem tego pierwiastka dotyczy wielu osób na całym świecie, zarówno dorosłych jak i dzieci.

    Wychodząc naprzeciw obecnej sytuacji i zapotrzebowaniu skutecznych metod kontrolowania poziomu żelaza i leczenia jego niedoborów polskie badaczki przeprowadziły badania, o których Gabriela Żurawska wraz z zespołem z Laboratorium Homeostazy Żelaza MIBMiK pod kierownictwem Katarzyny Mleczko-Saneckiej piszą na łamach prestiżowego czasopisma „American Journal of Hematology”. Uważają, że mogą one znaleźć zastosowanie w medycynie i przełożyć się na powstanie nowych terapii.

    W swej publikacji specjalistki z Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej zwracają uwagę, że mechanizmy molekularne kontrolujące poziom żelaza w ludzkim ciele odkryto dopiero w dwóch ostatnich dekadach. Jako kluczowy regulator ogólnoustrojowej homeostazy żelaza uznany został wytwarzany przez wątrobę hormon zwany, zwany hepcydyną. W kolejnym etapie zindentyfikowane zostało białko cytokina BMP6, aktywująca produkcję hepcydyny. W ujęciu tym cytokina BMP6 działa jak „sensor” poziomu żelaza – synteza tego białka wzrasta wraz z nadmiarem wspomnianego pierwiastka w organizmie.

    Pomimo znaczących odkryć naukowcy z MIBMiK podkreślają, że molekularne mechanizmy odpowiedzialne za regulację BMP6 poprzez poziom żelaza są w dalszym ciągu poznane w bardzo małym stopniu. Zaś nowa publikacja odnosi się głównie do nowoodkrytej komórkowej ścieżki sygnałowej składającej się z MAP i czynnika o nazwie ETS1, która indukuje BMP6 w warunkach nadmiaru żelaza.

    Zdaniem naukowców z Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej wyniki tych badań przyczynić się mogą do odkrycia nowych terapii normujących poziom żelaza poprzez modulację poziomu BMP6, a także mogą być pomocne w diagnostyce zaburzeń związanych z gospodarką żelaza o nieznanej dotąd przyczynie.

    Źródła: PAP

    14lut, 2024
    Trwają prace nad rejestrem implantów

    Prof. dr hab. Jarosław Czubak, krajowy konsultant w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządów ruchu szacuje, że za około osiem lat polscy lekarze i pacjenci będą mogli korzystać z nowoczesnego rejestru pozwalającego na ocenę poszczególnych implantów.

    Zdaniem konsultanta stworzenie rejestru stosowanych implantów jest jednym z ważniejszych zadań współczesnej polskiej ortopedii. Spis ten zawierał będzie informacje o poszczególnych rodzajach implantów oraz opinie funkcjonalności poszczególnych modeli, baza będzie wartościowym zasobem, zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów. Rejestr zawierał będzie m.in. opinie pacjentów już korzystających z implantów dotyczące ich codziennej funkcjonalności i komfortu użytkowania.

    Co ciekawe początki prac nad stworzeniem rejestru zainicjowane zostały już w 2004 roku, jednak ze względu na przerwę w gromadzeniu danych projekt we właściwej formie reaktywowany został dwa lata temu. Zebranie jakościowych danych na temat funkcjonalności poszczególnych implantów wymaga jeszcze kilku lat, ponieważ trwałość konkretnych modeli powinna być oceniana po około dziesięciu latach użytkowania. Biorąc pod uwagę takie uwarunkowania szacuje się, że tworzenie omawianego rejestru potrwa jeszcze około ośmiu lat, a sam spis z każdym kolejnym rokiem będzie coraz doskonalszy i bardziej wartościowy.

    Dzięki możliwości wglądu w rejestr zarówno lekarze, jak i pacjenci będą mogli dokonywać bardziej trafnych decyzji co do najbardziej odpowiadającego implantu względem ich indywidualnych potrzeb, co znacząco podniesie jakość leczenia. Zebrane w rejestrze opinie i cechy poszczególnych implantów gromadzone będą na terenie całego kraju.

    Źródła: PAP

    7lut, 2024
    Polscy naukowcy i studenci pracują nad innowacyjnymi cementami kostnymi odbudowującymi tkankę

    Zespół naukowców Politechniki Gdańskiej przy wsparciu studentów pracuje nad innowacyjnymi wstrzykiwanymi, aktywnie wspomagającymi odbudowę tkanek cementami kostnymi. Mają one znaleźć szerokie zastosowanie w ortopedii i chirurgii urazowej.

    Cementy kostne są biomateriałami, pełniącymi funkcje samoutwardzalnych substytutów kości, składają się głównie ze specjalnego proszku i płynu, które po połączeniu tworzą pastę, substancja ta po zaaplikowaniu do organizmu w wyniku charakterystycznej reakcji chemicznej twardnieje tworząc substytuty kości. Wynalazki te mają sprawdzić się jako innowacyjne zastosowanie w ortopedii, chirurgii urazowej i innych obszarach medycyny m.in. zastępując ubytki kości.

    Dotychczas stosuje się głównie cementy polimerowe lub ceramiczne, jednak oba rozwiązania nie są idealne i mają sporo niedoskonałości. Pierwsze z nich nie są bioaktywne, przez co niemożliwe jest wytworzenie stabilnego połączenia ich z tkanką kostną, dodatkowo nie sprzyjają regeneracji. Natomiast cementy ceramiczne są trudne w aplikacji i posiadają słabe właściwości mechaniczne.

    Wychodząc naprzeciw potrzebie utworzenia bardziej praktycznego i wytrzymałego substytutu kości młodzi naukowcy z Politechniki Gdańskiej rozpoczęli prace nad utworzeniem nowych, innowacyjnych materiałów, pozbawionych dotychczasowych ograniczeń.

    Naukowcy podkreślają, że obecnie prace są na zaawansowanym poziomie, już dziś można mówić o możliwości zaproponowania nowego rozwiązania w obszarze wstrzykiwalnych biokompozytowych cementów kostnych. Zespół badaczy innowacyjne substytuty kości opracował na bazie fosforanu magnezu wzbogaconego różnymi hydrożelami. Jak podkreślają naukowcy nowe cementy wyróżniają się przede wszystkim udoskonalonymi właściwościami użytkowymi, a także mniejszą kruchością, dzięki czemu mają znaczący potencjał do odbudowy kości. Aplikowane będą poprzez minimalnie inwazyjnych zabiegach chirurgicznych, dzięki czemu powinny sprostać wymaganiom współczesnej medycyny.

    Projekt ukierunkowany na stworzenie innowacyjnych cementów kostnych jest już na zaawansowanym etapie, niemniej jednak naukowcy wciąż pracują nad udoskonaleniem jego biofunkcjonalności. Badacze chcą uzyskać bardziej biomimetyczny materiał, który w możliwie największym stopniu będzie odzwierciedlał naturalna tkankę, chcą również zwiększyć jego wytrzymałość mechaniczną.

    Prace obejmują także aspekt pseudoplastyczności i właściwości fizykochemicznych dostosowanych do konkretnych zastosowań w medycynie. Naukowcy chcą opracować materiał pozwalający na dostosowanie tempa jego utwardzania w zależności od specyfiki przeprowadzanego zabiegu, co znacznie ułatwiłoby aplikację i zwiększyło bezpieczeństwo użytkowania materiału.

    Zespół naukowców podkreśla, że badania są już w zaawansowanym stadium, a z każdym kolejnym etapem przybywa coraz więcej obiecujących wyników. Wszczęto już nawet procedury patentowe, a wyniki pierwszych badań zostały opublikowane.

    źródło: na podstawie informacji PG

    5lut, 2024
    Dysfonia i afonia – czym są? Jak leczyć?

    Dysfonia to wszelkie zaburzenia głosu, najcięższą jej formą jest z kolei afonia, czyli całkowity bezgłos. Przyczyny zmiany głosu mogą być zarówno organiczne, wywołane np. przez choroby krtani, a także czynnościowe, będące następstwem nieprawidłowego użytkowania głosu, od źródła problemu uzależnione jest także jego leczenie.

    Wszelkie zaburzenia mowy i funkcjonowania narządu głosu mogą wprowadzać dyskomfort, uprzykrzając codzienne funkcjonowanie wielu jednostek, stąd też rozwój diagnostyki i leczenia tych dolegliwości. Takie problemy określa się właśnie pojęciem dysfonia, obserwowane nieprawidłowości dotyczyć mogą akustycznych składowych głosu, takich jak barwa, częstotliwość, poziom głośności, czy czas trwania dźwięku.

    Wyróżnia się dysfonię organiczną i czynnościową, przyczyną pierwszej z nich są zmiany organiczne, czyli wszelkiego rodzaju nieprawidłowości występujące w obszarze fałdów głosowych, może ona być spowodowana chorobami krtani, wadami wrodzonymi, stanami pourazowymi, chorobami nowotworowymi, guzkami głosowymi, polipami, obrzękami i ziarniakami, problem może być też następstwem operacji, radioterapii, czy porażenia fałdów głosowych. Z kolei przy dysfonii czynnościowej głównym problemem choroby jest nieprawidłowa praca mięśni krtani, która spowodowana może być różnymi czynnikami ogólnoustrojowymi, psychogennymi, polekowymi, czy znacznym przeciążeniem głosu.

    Afonia natomiast jest najcięższą formą czynnościowych zaburzeń głosu, charakteryzującą się całkowitą utratą głosu. Schorzenie to charakteryzuje się przede wszystkim niedowładem czynnościowym i zwiotczeniem mięśni krtani, zamykających głośnię. Przyczyną bezgłosu może być wystąpienie patologii organicznej w krtani, wśród innych determinantów schorzenia wymienia się także zaburzenia psychiczne, które mogą powodować nagłe wystąpienie afonii, np. po stresie emocjonalnym.

    Leczenie dysfonii i afonii

    Podstawą w leczeniu zaburzeń związanych z narządem mowy jest ograniczenie wysiłków głosowych. Podczas gdy leczenie dysfonii o podłożu organicznym jest przede wszystkim przyczynowe, w przypadku czynnościowych zaburzeń głosu podstawowym sposobem leczenia jest rehabilitacja głosu. Leczenie to obejmuje złożony zestaw różnorodnych zabiegów, badań i ćwiczeń, uzupełnienie często stanowi farmakoterapia. Kompleksowa rehabilitacja głosu zazwyczaj ma charakter systematyczny i długoterminowy, może być prowadzona w ambulatoryjnie, jednak w wielu przypadkach zalecane są turnusy rehabilitacji narządu mowy, które oferują kompleksową opiekę i pomoc w powrocie do zdrowia.  

    Częściowe zaburzenia głosu lub nawet jego całkowita utrata stanowią poważy problem dla osób dotkniętych schorzeniem, które poprzez problemy z narządem mowy mogą mieć problemy z codziennym funkcjonowaniem, zmagać się z bólem i innymi przykrymi dolegliwościami, dlatego też kompleksowa diagnostyka i leczenie dysfonii i afonii są tak ważną kwestią.

    źródło: Medycyna Praktyczna