Andrew (Andrzej Wiktor) Schally to amerykański biochemik i lekarz, pochodzący z Polski, urodzony 30 listopada 1926 roku w Wilnie. Jego rodzice to Kazimierz, generał Wojska Polskiego oraz Maria z Łąckich. W czasie II wojny światowej przebywał w Rumunii, a po jej zakończeniu wyjechał do Anglii i Szkocji, gdzie studiował chemię i medycynę. W 1952 roku wyjechał do Kanady, gdzie kontynuował swoje studia na Uniwersytecie McGill w Montrealu, a w 1957 roku uzyskał doktorat i przeniósł się do Stanów Zjednoczonych.

Pracował na uniwersytecie Baylora w Waco od 1957 do 1962 roku, a następnie w Nowym Orleanie, gdzie był kierownikiem laboratorium polipeptydów i endokrynologii w Szpitalu Weteranów oraz profesorem Tulane University. W 1975 roku otrzymał Nagrodę Laskera, a w 1977 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie zjawiska wydzielania hormonów w podwzgórzu mózgu oraz badanie ich budowy i czynności, co zapoczątkowało neuroendokrynologię. Razem z nim nagrodę otrzymał Roger Guillemin, a połowę nagrody za badania nad RIA otrzymała Rosalyn Sussman Yalow.

Schally został uhonorowany doktoratem honoris causa przez blisko 20 uczelni, w tym Uniwersytet Jagielloński. W 2021 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrew_Schally