Janusz Korczak (Henryk Goldszmit, 1878-1942) był polskim lekarzem, pedagogiem i pisarzem, który poświęcił swoje życie na rzecz dzieci i młodzieży. Był pionierem w dziedzinie ochrony praw dziecka oraz twórcą nowatorskich metod pracy z dziećmi.

W swojej praktyce lekarskiej Korczak zajmował się głównie pediatrią i chorobami zakaźnymi. W latach 1905-1912 pracował w różnych szpitalach dziecięcych w Warszawie, gdzie opracował metody leczenia chorób zakaźnych i prowadzenia opieki nad dziećmi chorymi. W 1912 roku założył pierwszy na świecie dom dziecka, w którym dzieci były traktowane jak równoprawni ludzie, a ich potrzeby emocjonalne i intelektualne były priorytetowe w procesie wychowawczym.

Korczak był również znanym pisarzem i pedagogiem, który propagował ideę samoorganizacji i samorządu dziecięcego. Jego najważniejsze dzieła to „Jak kochać dziecko” oraz „Prawo dziecka do szacunku”. Korczak był przekonany, że dzieci mają własne potrzeby i prawa, które należy szanować, a zadaniem dorosłych jest wspieranie ich w rozwoju oraz zapewnienie bezpieczeństwa i godnego życia.

W czasie II wojny światowej, wraz z dziećmi z domu dziecka, którym kierował, został deportowany do obozu zagłady w Treblince, gdzie zginął wraz z dziećmi, odmawiając ratowania swojego życia, choć miał taką możliwość. Jego działalność lekarska i misyjna dla dzieci była wyrazem niezwykłej troski o ich dobro i godność, która nadal inspiruje wiele osób na całym świecie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Janusz_Korczak