Obgryzanie paznokci to powszechnie znany nawyk utożsamiany z syndromem stresu i napięć emocjonalnych, w psychologii zjawisko to nazywa się onychofagią. Nawyk obgryzania paznokci dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych, oprócz nieestetycznego wyglądu, może mieć negatywne konsekwencje dla zdrowia.

Onychofagia jest zaburzeniem z grupy BFRB (body focused repetitive behaviors), nawyk ten zaliczany jest do tzw. psychodermatoz, czyli chorób dermatologicznych o podłożu ściśle związanym z zaburzeniami psychicznymi. Samo pojęcie onychofagia pochodzi od greckich słów „onycho” oznaczającego paznokieć i „phagos” – jeść.

Nałogowe obgryzanie paznokci w łagodnym stopniu obejmuje szkodliwe skracanie płytki paznokcia przy użyciu zębów, syndrom ten najczęściej występuje pod wpływem wystąpienia stresu, głodu lub znudzenia. Efektem onychofagii są nieestetycznie wyglądające dłonie, ze zbyt krótką płytką paznokcia, a często też widocznymi zadrapaniami, czy strupami powstałymi w wyniku przerwania ciągłości naskórka.

Zaburzenie to najczęściej występuje u dzieci, jednak dotyka też części dorosłych, a jego głównym objawem jest niekontrolowane wkładanie rąk do ust i obgryzanie paznokci wraz z naskórkiem, które w konsekwencji prowadzi do zniekształceń, a nawet wystąpienia stanów zapalnych w miejscach uszkodzonego naskórka i płytki paznokcia. Onychofagia występuje w dwóch postaciach: łagodniej, podczas której obgryzanie paznokci występuje sporadycznie oraz niebezpiecznej, w wyniku której dochodzi do znacznych uszkodzeń palców, prowadzących do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w przypadku ostrego przebiegu zaburzenia zalecana jest konsultacja medyczna z lekarzem specjalistą.