Generowanie „wirtualnych bliźniaków” pacjentów zmagających się z udarem niedokrwiennym lub krwotocznym wspomoże dobór prawidłowego sposobu leczenia oraz zminimalizuje ryzyko powikłań z nim związanych.

„Wirtualny bliźniak” to odpowiadająca pacjentowi persona wygenerowana w cyfrowej przestrzeni, której parametry zdrowotne dokładnie odzwierciedlają rzeczywisty stan zdrowia pacjenta. W celu idealnego odzwierciedlenia konkretnej jednostki wprowadzane są parametry, takie jak ciśnienie krwi, rytm serca, informacje ze skanu mózgu oraz inne istotne dane medyczne pacjenta po udarze. Z wprowadzonych współczynników generowany jest „cyfrowy bliźniak” pacjenta, na którym możliwe jest prowadzenie symulacji leczenia, szukając tym samym najbardziej skutecznej metody, jednocześnie minimalizując ryzyko związane z powikłaniami.

Symulacje komputerowe w świecie nauki wykorzystywane są od wielu lat, na przykład w odniesieniu do projektów samolotów, czy samochodów. Natomiast  naukowcy z Amsterdam University Medical Center chcą wprowadzić podobne rozwiązania w dziedzinie medycyny. Symulacje medyczne wykorzystywane w pracy lekarzy mogą okazać się niezwykle cennym narzędziem, które umożliwi medykom szczegółowe zobrazowanie efektów oraz ryzyka związanych z poszczególnymi metodami leczenia.

Możliwość zamieszczenia w „cyfrowym bliźniaku” większej ilości spersonalizowanych pomiarów tożsame jest z dokładniejszą oceną najlepszego leczenia. Taki sposób wprowadzania danych do komputerowego modelu nazywany jest także sztuczną inteligencją opartą na wiedzy. Metoda ta różni się i jest znacznie bardziej szczegółowa od sztucznej inteligencji opartej na danych, charakteryzującej się wprowadzaniem do komputera ogólnych danych, dotyczących wielu pacjentów.

Naukowcy z Amsterdam University Medical Center wraz ze współpracownikami z 12 krajów w najbliższych latach przeprowadzą projekt, którego głównym celem będzie opracowanie technologii umożliwiającej stworzenie „cyfrowych bliźniaków”, której opracowanie szacunkowo ma zająć około czterech lat. Natomiast po jej wdrożeniu potrzebny będzie okres około dwóch lat, aby wypracowane technologie przekształcić na symulację komputerową umożliwiającą stosowanie opracowanej metody w praktyce.

Źródło: PAP