Sztuczna inteligencja jest coraz powszechniej wykorzystywana w rozmaitych dziedzinach nauki, tym razem połączenie AI z Dużymi Modelami Językowymi umożliwić ma skuteczną naukę komunikacji z osobami starszymi. Inicjatorem tej koncepcji jest Adrian Nowakowski, polski pielęgniarz i laureat Queen Silvia Nursing Award.

Umiejętność komunikacji z pacjentem, w tym szczególnie ciężkim i niewspółpracującym jest bardzo ważną kompetencją, jaka muszą posiadać medycy. Skuteczne nakłanianie i tłumaczenie obecnej sytuacji jest wyzwaniem wielu lekarzy i pielęgniarek pracujących w szczególności z osobami starszymi, które ze względu na różnorodne schorzenia o podłożu geriatrycznym są z reguły pacjentem trudnym w komunikacji.

W odpowiedzi na zaistniałą potrzebę powstała właśnie koncepcja wykorzystania sztucznej inteligencji, która ma wspomóc kompleksowe przygotowanie studentów do skutecznej komunikacji z pacjentem. Specjalnie stworzona aplikacja ma za zadanie trenować dialog medyka z osobą starszą, na przykład w przypadku konieczności przekonania do zażycia lekarstw niewspółpracującego pacjenta z demencją. Student korzystający z narzędzia prowadzi taką rozmowę z wygenerowanym robotem, po czym dostaje raport z przeprowadzonej konwersacji, w którym ujęte są mocne i słabe strony komunikacji oraz błędy, nad których korektą należy popracować.

Warto dodać, że skuteczność komunikacji jest współcześnie bardzo ważną kompetencją społeczną, która wymagana jest nie tylko w zawodzie medyka, w raporcie „The Future of Jobs Report 2023” opublikowanym przez World Economic Forum, umiejętność komunikacji ujęta została jako głównych kompetencji potrzebnych w miejscu pracy, w kontekście zachodzących zmian technologicznych i społecznych. Z tego też powodu zastosowanie sztucznej inteligencji w trenowaniu kompetencji komunikacyjnych może okazać się narzędziem istotnym nie tylko w branży medycznej.

Narzędzie, o którym mowa miałoby stanowić uzupełnienie dotychczas stosowanych zajęć odbywających się w Centrach Symulacji Medycznych, czy szpitalnych praktyk. Metoda ta może skutecznie wspomóc kształcenie kompetencji przyszłych medyków w komunikacji z osobami starszymi, w tym szczególnie pacjentami cierpiącymi na otępienie, którzy doświadczają zaburzeń pamięci, problemów z orientacją przestrzenną i trudności w komunikowaniu się stanowiących wyzwanie dla opiekunów.

Źródło: Medycyna Praktyczna