Dysfonia to wszelkie zaburzenia głosu, najcięższą jej formą jest z kolei afonia, czyli całkowity bezgłos. Przyczyny zmiany głosu mogą być zarówno organiczne, wywołane np. przez choroby krtani, a także czynnościowe, będące następstwem nieprawidłowego użytkowania głosu, od źródła problemu uzależnione jest także jego leczenie.

Wszelkie zaburzenia mowy i funkcjonowania narządu głosu mogą wprowadzać dyskomfort, uprzykrzając codzienne funkcjonowanie wielu jednostek, stąd też rozwój diagnostyki i leczenia tych dolegliwości. Takie problemy określa się właśnie pojęciem dysfonia, obserwowane nieprawidłowości dotyczyć mogą akustycznych składowych głosu, takich jak barwa, częstotliwość, poziom głośności, czy czas trwania dźwięku.

Wyróżnia się dysfonię organiczną i czynnościową, przyczyną pierwszej z nich są zmiany organiczne, czyli wszelkiego rodzaju nieprawidłowości występujące w obszarze fałdów głosowych, może ona być spowodowana chorobami krtani, wadami wrodzonymi, stanami pourazowymi, chorobami nowotworowymi, guzkami głosowymi, polipami, obrzękami i ziarniakami, problem może być też następstwem operacji, radioterapii, czy porażenia fałdów głosowych. Z kolei przy dysfonii czynnościowej głównym problemem choroby jest nieprawidłowa praca mięśni krtani, która spowodowana może być różnymi czynnikami ogólnoustrojowymi, psychogennymi, polekowymi, czy znacznym przeciążeniem głosu.

Afonia natomiast jest najcięższą formą czynnościowych zaburzeń głosu, charakteryzującą się całkowitą utratą głosu. Schorzenie to charakteryzuje się przede wszystkim niedowładem czynnościowym i zwiotczeniem mięśni krtani, zamykających głośnię. Przyczyną bezgłosu może być wystąpienie patologii organicznej w krtani, wśród innych determinantów schorzenia wymienia się także zaburzenia psychiczne, które mogą powodować nagłe wystąpienie afonii, np. po stresie emocjonalnym.

Leczenie dysfonii i afonii

Podstawą w leczeniu zaburzeń związanych z narządem mowy jest ograniczenie wysiłków głosowych. Podczas gdy leczenie dysfonii o podłożu organicznym jest przede wszystkim przyczynowe, w przypadku czynnościowych zaburzeń głosu podstawowym sposobem leczenia jest rehabilitacja głosu. Leczenie to obejmuje złożony zestaw różnorodnych zabiegów, badań i ćwiczeń, uzupełnienie często stanowi farmakoterapia. Kompleksowa rehabilitacja głosu zazwyczaj ma charakter systematyczny i długoterminowy, może być prowadzona w ambulatoryjnie, jednak w wielu przypadkach zalecane są turnusy rehabilitacji narządu mowy, które oferują kompleksową opiekę i pomoc w powrocie do zdrowia.  

Częściowe zaburzenia głosu lub nawet jego całkowita utrata stanowią poważy problem dla osób dotkniętych schorzeniem, które poprzez problemy z narządem mowy mogą mieć problemy z codziennym funkcjonowaniem, zmagać się z bólem i innymi przykrymi dolegliwościami, dlatego też kompleksowa diagnostyka i leczenie dysfonii i afonii są tak ważną kwestią.

źródło: Medycyna Praktyczna