Naukowcy z Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie odkryli znaczące podobieństwo między głównymi rodzajami betakoronawirusów, w tym groźnymi SARS-CoV-2 i MERS oraz wywołującym przeziębienia wirusem OC43. Fakt ten może przyczynić się do opracowania nowych terapii przeciwwirusowych.

Betakoronawirusy są rodzajem wirusów RNA z rodziny Coronaviridae, które są zdolne do infekowania kręgowców, a także wywoływania epidemii, w tym również globalnych pandemii. W zmniejszeniu zagrożenia stwarzanego przez betakoronawirusy kluczowe jest zrozumienie ich różnorodności molekularnej, co ma ogromne znaczenie także w przypadku opracowywanie medykamentów przeciw nim.

Na przestrzeni badań naukowcy przeprowadzili analizę RNA czterech głównych typów betakoronawirusów, w tym groźnych SARS-CoV-2 i MERS oraz wywołującego przeziębienia wirusa OC43. Wiadomo, że liczą one około 30 tysięcy nukleotydów i znacznie się od siebie różnią, jednak w badaniach tych skupiono się na analizie struktury przestrzennej i dynamiki około 500 nukleotydów zlokalizowanych na samym początki nici RNA, czyli tzw. końcu 5’, który odgrywa kluczową rolę w namnażaniu wirusów w zainfekowanych komórkach.

W badaniach użyto zaawansowanych technik biochemicznych, biofizycznych i bioinformatycznych, w tym m.in. próbkowania chemicznego, mikroskopii krioelektronowej, mikroskopii sił atomowych i modelowania komputerowego. Badania wykazały obecność wielu podobnych elementów strukturalnych w tym obszarze, pomimo tego, iż tworzone są przez odmienne sekwencje nukleotydowe w RNA poszczególnych betakoronawirusów.

W opinii badaczy ustalenia te dowodzą, że ten krytyczny region regulacyjny ma wspólne cechy pomiędzy różnymi betakoronawirusami, co może pozwolić na celowanie w niego lekami przeciwwirusowymi o szerokim spektrum działania. Odkrycie to ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia podobieństw w funkcjonowaniu betakoronawirusów, co rzuca jednocześnie nowe światło na molekularne mechanizmy działania wszystkich koronawirusów.

Nad badaniami pracował międzynarodowy zespół pod kierownictwem prof. Janusza Bujnickiego z Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie we współpracy z Consejo Superior de Investigaciones Cientificas w Madrycie i Uniwersytetem Jagiellońskim w Krakowie. Wyniki zaś opisane zostały na łamach czasopisma „Nucleic Acids Research”.

Źródło: PAP